بررسی اجزای عملکرد، عملکرد و میزان پروتئین دانه ژنوتیپ های نخود پاییزه (cicer arietinum l.) در زابل

به منظور بررسی عملکرد، اجزای عملکرد و میزان پروتئین دانه ژنوتیپ­های نخود در کشت پاییزه، آزمایشی در سال زراعی 86–1385 در پژوهشکده کشاورزی دانشگاه زابل به صورت طرح بلوک کامل تصادفی در چهار تکرار اجرا گردید. نخودهای مورد بررسی شامل 9 ژنوتیپ و یک توده محلی بودند. نتایج نشان داد اکثر ویژگی­های مورد بررسی بین ژنوتیپ­ها تفاوت بسیار معنی­داری داشتند، به طوری که از نظر تعداد ساقه اصلی ژنوتیپ­های mcc436و  mcc386با 83/2 و 25/1 ساقه اصلی بیشترین و کمترین تعداد را تولید کردند. همچنین بیشترین و کمترین تعداد شاخه فرعی به ترتیب در ژنوتیپ­های mcc436  وmcc509 مشاهده شد. از نظر طول دوره رسیدگی توده محلی دیررس­ترین و ژنوتیپ mcc373   زودرس ترین ژنوتیپ ها بودند. ژنوتیپmcc436  دارای بیشترین تعداد نیام در بوته بود و حداکثر عملکرد دانه (1126 کیلوگرم در هکتار) را نیز تولید کرد. توده محلی بالاترین وزن صد دانه را به خود اختصاص داد و از نظر عملکرد در رتبه سوم قرار گرفت. درصد پروتئین نیز بین ژنوتیپ­ها متفاوت و از 3/16 تا 4/23 متغییر بود که به ترتیب متعلق به ژنوتیپ­های m‏cc207 وmcc509 بود. نتایج نشان داد که در شرایط آزمایش ژنوتیپmcc436 در مقایسه با سایر ژنوتیپ­ها از سازگاری بالاتری برخوردار بود و عملکرد دانه و پروتئین بیشتری تولید کرد.